Napięciowy ból głowy stanowią jedną z najczęstszych postaci bólów głowy. Charakteryzowany jest przez pacjentów jako ból o umiarkowanym nasileniu, zazwyczaj obustronny, niepulsujący i trudny do scharakteryzowania („nijaki”, „niczym nie wyróżniający się”, „bezpłciowy”); powodujący stałe uczucie ucisku wokół głowy. Towarzyszy mu zwykle tkliwość palpacyjna głowy oraz szyi i uczucie ucisku za oczami ,a także sztywności mięśni karku.
W przebiegu napięciowego bólu głowy nie pojawiają się natomiast charakterystyczne dla migreny objawy, takie jak: nasilone nudności, wymioty, czy nadwrażliwość na dźwięki i światło, a rutynowa aktywność fizyczna nie wpływa na jego nasilenie.
Napięciowy ból głowy zazwyczaj trwają od kilkudziesięciu minut do kilku dni. Rozpowszechnienie przewlekłego napięciowego bólu głowy szacuje się na 2,5–4,1% populacji (ból ten wstępuje nieco częściej u kobiet). Do czynników ryzyka bólu napięciowego zalicza się: przemęczenie, niewystarczającą ilość relaksu, niedobór snu.
Biorąc pod uwagę napięcia mięśniowo-powięziowe, jako przyczynę bólu głowy, wykonuje się wraz z pacjentem testy diagnostyczne, w celu sprawdzenia ruchomości w stawach głowy i szyi oraz napięć mięśniowych. Wyszukuje się również zbędne napięcia w strukturach mięśniowych oraz zaburzenia pracy stawów. Często używa się do tego testów prowokacyjnych, mających na celu odtworzenie objawów bólowych. Wszystkie testy pozwalają na wyciągnięcie wniosków i zaplanowanie terapii.
Napięciowe bóle głowy łagodzi się poprzez zastosowanie celowanych technik terapii manualnej , terapii tkanek miękkich i mobilizacji nerwowych. W pracy na stawach wykorzystuje się techniki mobilizacji i manipulacji, co często natychmiast przynosi ukojenie. Mięśnie poddawane są terapii na wiele różnych sposobów. Skuteczna okazuje się terapia uciskowa punktów spustowych, masaż oraz terapie narzędziowe. Niezmiernie istotne w leczeniu napięciowych bóli głowy jest zmniejszenie lub likwidacja stresu, a najlepszym sposobem na utrwalenie efektu jest praca nad prawidłową postawą ciała.
