Główne wskazania do stosowania akupunktury (według Światowej Organizacji Zdrowia – WHO)

Akupunktura posiada bardzo szeroki zakres wskazań. Oczywiście efekt leczniczy może wystąpić w większym lub mniejszym stopniu. Zależy to od umiejętności dobrania właściwych punktów, właściwie przeprowadzonego zabiegu, zaawansowania choroby jak również szeregu innych czynników.

Istnieje jeszcze jeden czynnik, którego nie podaje żadna dostępna literatura. Są to indywidualne właściwości energetyczne wykonującego zabieg. Dlatego ten sam zabieg wykonany przez mistrza (w domyśle osoby posiadającej dodatkowo wysoki potencjał energetyczny) daje tak różne efekty w porównaniu z osobą nie posiadającą tych właściwości.

W naszym doniesieniu staramy się podać obiektywne wskazania, związane bezpośrednio ze stymulacją samych punktów. Wskazania do stosowania akupunktury zmieniały się w ciągu wieków.

Rozwój medycyny i wynalezienie wielu skutecznych innych metod zastępowało wielokrotnie zabiegi akupunktury. Nie bez znaczenia jest też nastawienie i komfort pacjenta (np. wykonywanie zabiegów chirurgicznych w znieczuleniu akupunktura pozostaje problematyczne poza Chinami). Jednak w wielu przypadkach akupunktura okazuje się nie tylko tańsza, ale również bardziej skuteczna od stosowania klasycznych terapii.

Przy pomocy akupunktury można leczyć nie tylko poszczególne jednostki chorobowe, lecz również szereg objawów towarzyszących tym jednostkom jak: nudności i wymioty, zawroty głowy, czkawka, bezsenność i inne.

Należy zawsze pamiętać, że działanie lekarza jest zawsze ukierunkowane na przyniesienie ulgi choremu.

Terapeutyczne działanie akupunktury można podzielić na trzy grupy.

1. Schorzenia, w których tylko akupunktura może przynieść ulgę lub nawet wyleczenie np. zanik nerwu wzrokowego, neuralgie: nerwu trójdzielnego, podpotylicznego, stany chorobowe po WZW. Leki mają tutaj tylko działanie pomocnicze.

2. Leczenie skojarzone: farmakologiczne, akupunkturą i fizjoterapeutyczne. Ta gama schorzeń jest największa i odpowiednio dobrane leczenie skojarzone daje znakomite wyniki.

3. Schorzenia gdzie akupunktura jest metodą pomocniczą, pozwala zmniejszyć dawki leków np. przy psychozach, przy bólach nowotworowych, lub pozwala na pełną rehabilitację np. przy zespole bolesnego barku, kiedy występuje znaczny przykurcz.

Umiejętność doboru metody terapeutycznej zależy przede wszystkim od stanu wiedzy i doświadczenia leczącego. Należy zaznaczyć, że akupunkturę stosujemy zawsze po dokładnej diagnostyce klinicznej i rozważeniu czy stan chorego nie wymaga zastosowania innej metody, lub dołączenia odpowiednich leków .

Ponieważ istnieje dużo rozbieżności, co do wskazań do stosowania akupunktury, podjęliśmy ten temat w celu ich ujednolicenia. Wskazania te zostały wybrane na podstawie wskazań Światowej Organizacji Zdrowia – WHO, wskazań chińskich, – które to podają listę około 200 chorób stosowanych w Chinach, własnych doświadczeń autorów jak również wielu konsultacji z czołowymi lekarzami leczącymi akupunkturą. Podajemy następujące wskazania gdzie z reguły osiąga się dobre lub bardzo dobre wyniki. Zakres wskazań jest dużo szerszy, lecz w pozostałych przypadkach uzyskiwane efekty nie zawsze są jednoznaczne.

Drogi oddechowe:
• zapalenie zatok bocznych nosa
• zapalenie nosa
• zapalenie migdałków podniebiennych
• choroba Meniere’a
• choroba przeziębienie
• zapalenie oskrzeli
• dychawica oskrzelowa

Choroby oczu:
• zapalenie spojówek
• zaćma bez powikłań
• jaskra
• zanik nerwy wzrokowego

Choroby jamy ustnej:
• zapalenie dziąseł
• parodontoza
• ostre i przewlekłe zapalenie gardła
• bóle poekstrakcyjne zębów

Choroby układu krążenia:
• choroba wieńcowa
• choroba nadciśnieniowa

Choroby żołądka i jelit:
• skurcze przełyku i wpustu
• ostre i przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka
• nadkwaśny nieżyt żołądka
• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
• biegunka bakteryjna
• zaparcia
• niedrożność porażenna jelit
• stan po wirusowym zapaleniu wątroby

Choroby neurologiczne i ortopedyczne:
• bóle głowy, migrena
• neuralgia nerwu trójdzielnego
• porażenie obwodowe nerwu twarzowego (do trzech miesięcy od początku trwania choroby)
• niedowłady po udarach mózgu
• neuropatie obwodowe
• neurologiczne zaburzenia czynności pęcherza moczowego
• moczenie nocne
• neuralgia międzyżebrowa
• kręcz karku
• łokieć tenisisty
• zespół bolesnego barku
• rwa kulszowa
• reumatoidalne zapalenie stawów
• kurcz pisarski

Położnictwo i ginekologia:
• nieregularne krwawienia miesięczne
• bolesne miesiączki, zespól napięcia przedmiesiączkowgo
• endometrioza – leczenie wspomagające
• objawy zespołu klimakterycznego, osteoporoza,
• przewlekłe stany zapalne narządu rodnego (PID)
• zespól klimakteryczny
• przedłużający się poród
• wymioty ciężarnych
• brak pokarmu po porodzie
• obniżenie narządu rodnego
• wspomagająco w porodzie przedwczesnym

Urologia:
• przerost gruczołu krokowego (początkowa faza)
• nietrzymanie moczu (początkowa faza)
• przewlekłe stany zapalne pęcherza i nerek
• kamica nerkowa

Zaburzenia czynnościowe:
• układu sercowo-naczyniowego (choroba nadciśnieniowa I i II stopnia, skurcz naczyniowy)
• nerwice wegetatywne z zaburzeniami czynnościowymi
• nerwice histeryczne
• napadowe bóle głowy pochodzenia naczyniowego

Medycyna sportowa:
• urazy sportowe (naderwanie mięśni i ścięgien, nadwichnięcia stawów, dystorsje)
• trema przedstartowa

Lista ta niewątpliwie będzie ulegała zmianom w miarę zdobywania nowej wiedzy i doświadczenia.

Bezdyskusyjnie zakaz stosowania zabiegów powinien dotyczyć przypadków:
• Uogólnionych chorób skórnych, szczególnie ze zmianami infekcyjnymi
• Hemofilii
• Osób z wszczepionym rozrusznikiem serca (elektrostymulacja)
• Znacznego wyniszczenie organizmu
• Wieku niemowlęcego
• Ostrego brzucha
• Chorób układu oddechowego i krążenia w okresie dekompresji
• Czynnej gruźlicy, sarkoidozy
Ograniczony zakres stosowania akupunktury powinien być w:
• Ciąży (do decyzji położnika-ginekologa)
• Podczas menstruacji (do decyzji położnika-ginekologa)
• W stanach dużego wyczerpania fizycznego i psychicznego
• Stanie upojenia alkoholowego
• Silnego pobudzenia emocjonalnego
• Złośliwej chorobie nowotworowej (tylko w celu osiągnięcia efektu analgetycznego)
• Chorobach psychicznych (tylko we współpracy z lekarzem psychiatrą)
• Ostrych stanach gorączkowych niewiadomego pochodzenia.